پایان دانشگاه

فراقت از تحصیل

حیف شد که از همه گلها دورم                           قصه پایان شد و من رنجورم

 نیست استادی دهد دستورم                             نیست دوستی ببخشد نورم

      من که با سوز غزل می سوزم                            به چسان طی بکنم هفته و ماه و روزم

   دل خود را به چه در بند کنم                               در غم هجر دلم را مگر اسپند کنم

    به کجا روی برم چونکه مرا یاری نیست                  به چه سرگرم شوم چونکه مرا کاری نیست

حیف شد گشت تمام گفت و شنید                      با جوانان چه خوشی داشت سرو روی سپید

به کجا می برد  ازادگی ام                                 شد تمام قصه ی دلدادگی ام