من برای اولین بار بود که به ایران، همچنین برای اولین بار بود که به نمایشگاه کتاب تهران می آمدم.
خیلی ذوق زده شده بودم. چیزهایی که دیدیم خیلی برایم جالب و تازه بود.
من هیچ کجای دنیا از این چیزهای جالب ندیده بودم....
ایرانی ها برای کتاب و کتابخوانی خیلی ارزش قائلند، طوریکه در مدت برگزاری نمایشگاه از کودک دو ساله تا پیرمرد نود ساله به نمایشگاه می آیند و نمایشگاه خیلی خیلی شلوغ است.
ایرانی ها، به خصوص مسئولان برگزاری نمایشگاه به آثار باستانی و ویرانه ها خیلی علاقه مند هستند. بطوریکه محل نمایشگاه در مکانیست که بیشتر جاهای آن خرابه و ویرانه است.
این کار باعث شده یک حالت نوستالژیک به آدم دست بدهد.
یک نکته ی خیلی جالب که در مورد ایرانیها مشاهده کردم این بود که از نظر کتابخوانی خیلی هم سلیقه و هم نظرند.
چون من می دیدم در بعضی از غرفه ها هیچکس برای بازدید حضور نداشت ولی بعضی از غرفه ها مملو از جمعیت بود.
فقط نفهمیدم چرا غرفه هایی که مسئولش خانم بود این حالت ازدحام را داشت. ایرانیها خیلی آدمهای اقتصادی هستند که به وقت نیز خیلی اهمیت میدهند.
این موضوع را در نمایشگاه کتاب به خوبی می توان مشاهد کرد. چون خیلی از آنها موقع بازدید وقت را تلف نمی کردند و دریک نگاه کتاب را مطالعه میکردند و در نتیجه آن را نمی خریدند.
ایرانیها خیلی با محبتند و همدیگر را خیلی دوست دارند، بطوریکه بعضی از آنها اصلاً کتاب نمیخوانند ولی چون دلشان برای هم تنگ میشود، برای دیدن یکدیگر به نمایشگاه می روند.
من این موضوع را از آنجا فهمیدم که بیشتر بازدیدکنندگان به جای اینکه به کتابها نگاه کنند به مردم نگاه میکردند. مترجم من میگفت اکثر آنها به آدمهای باشخصیت بیشتر نگاه میکنند.
ایرانیها خیلی خونگرم و اجتماعی هستند.
آنها با اینکه همدیگر را نمیشناسند اما خوش و بش و احوالپرسی میکنند.
مثلاً من خودم دیدم که چندتا از جوانان ایرانی هنگام بازدید از نمایشگاه به بعضی از بازدید کنندگان میگفتند:” چطوری خوشگله”.
من خیلی خوشم آمد. در کشور ما اصلاً از این محبتها خبری نیست.
حیف… یک نکته ی جالب که در نمایشگاه کتاب دیدم این بود که ایرانیها بیشتر از اینکه کتاب بخرند، آب معدنی، بستنی و… میخریدند. طوریکه صف بستنی و آب معدنی خیلی شلوغتر از صفهای کتاب بود.
این نشان دهنده ی این است که ایرانی ها توجه ویژهای به تغذیه و سلامتی دارند. نحوه ی چیدمان کتابها در نمایشگاه خیلی جالب و ابتکاری بود. مسئولان برگزاری نمایشگاه طوری برنامه ریزی کرده اند که برای پیدا کردن یک کتاب با موضوع خاص، بازدید کننده مجبور است اکثر غرفه ها را بازدید کند تا پس از ساعتها بالاخره کتاب مورد نظر خود را پیدا کند. خوبی این روشِ به قول ایرانیها ، این است که بازدید کننده با کتابهای بیشتری آشنا میشود.
با این همه توصیفات نمیدانم چرا در پایان نمایشگاه همه در حال ادای احترام به پدر، مادر، خواهر و به خصوص عمه ی مسئولان هستند. مثلاً من خودم دیدم که یکی از بازدید کنندهها گفت:” این کتابها به درد عمه اشان میخورد.
” فکر کنم منظورش تشکر از عمه ی مسئول بود. آخیِ… چقدر با محبت. در پایان بازدید از نمایشگاه کتاب تهران، خیلی خوشحال و هیجان زده بودم ولی این سؤال همیشه در ذهنم بود که با این همه استقبال از نمایشگاه کتاب و ازدحام بیش از حد، چرا آمارها نشان میدهد که نرخ مطالعه در ایران اینقدر کم است؟
راهنمای ما میگفت:” این آمارها، مثل خیلی آمارهای دیگر غلط است و اصلاً کتابخوانی در ایران خیلی هم خوب است. اصلاً همه چیز خوب است و کسانی که این آمارها را می دهند، دشمن ما هستند، فهمیدی؟
بله حق با ایشونه.بهتر نیست به جای این همه جنگ و دعوا و...یکم فرهنگ سازی بشه تا ما جلوی این اجنبی ها بیشتر از این سرافکنده نشیم!؟
سلام در اینکه مردم ایران با اصالت و خوب هستند که شکی نیست حالا اگر چند تا از مسئولین در انجام وظایف خود کوتاهی می کنند ما نباید به پای همه ایرانی ها بگذاریم و از اونجائی که بعضی ایرانی ها تقریبا همه اوقات فراغتشان را با ماهواره پر می کنند در نتیجه اینجور دچار توهم می شوند و حرف هایی از قول خارجی ها میگن که متاسفانه نقد سازنده که نیست هیچ بلکه ابزار تخریب وجه ایرانی هاست ما نباید اجازه بدیم به فرهنگ ایران و ایرانی خدشه ای وارد شود .